به نقل از «ایرنا»

کمک های دولتی و بین المللی نرخ مطالعات را افزایش می دهد

تاریخ انتشار: ۲۵ آذر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۹۸۱۸۹۲

تهران - ایرنا - معاون پژوهشی دانشگاه تهران گفت: استفاده از کمک های دولتی و بین المللی از مهمترین راهکارها برای جبران افزایش نرخ ارز در زمینه تولید مطالعات استادان و دانشجویان است.

محمد رحیمیان روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا درباره تأثیر نرخ ارز بر فرصت های مطالعاتی دانشگاه تهران اظهار کرد: در حال حاضر یک سری از استادان با توجه به نوسانات نرخ ارز موفق به ثابت نگه داشتن فرصت های مطالعاتی خود نشده اند چرا که حضور در کنگره های مختلف بین المللی به هزینه های بسیاری نیاز دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: از سوی دیگر برخی از استادان نیز با پرداخت هزینه بیشتر و کمک های دانشگاه توانسته اند فرصت های مطالعاتی خود را همانند گذشته حفظ کنند.
به گفته وی، قرار است دولت تفاوت نرخ ارز برای دانشگاهیان را جبران کند تا تقریبا تمامی استادان بتوانند به تحقیقات و مطالعات علمی خود ادامه دهند.
معاون پژوهشی دانشگاه تهران با اشاره به هزینه 20 میلیون تومانی حضور هر پژوهشگر در مجامع بین المللی گفت: هزینه های بالا انگیزه و تمایل استادان برای انجام تحقیقات را از بین برده است، از این رو با ادامه این روند در سال های آینده فرصت های مطالعاتی اساتید و دانشجویان کاهش می یابد.
رحیمیان افزود: ناگفته نماند که استادان می توانند با بهره گیری از امکانات بین المللی مانند انجام کار تحقیقاتی در سایر دانشگاه ها به افزایش تحقیقات علمی خود اقدام کنند، چراکه حفظ روابط بین المللی سبب می شود نه تنها فرصت مطالعاتی دانشجویان و استادان کاهش نیابد بلکه در سال های آینده افزایش نیز داشته باشد.

** تنها راه نجات صنعت ارتباط با دانشگاه است
معاون پژوهشی دانشگاه تهران در ادامه درباره تأثیر پژوهش های دانشگاهی در بهبود اوضاع کنونی جامعه اظهار کرد: بهبود اوضاع جامعه در گرو بهتر شدن کیفیت صنعت کشور است و در حال حاضر تنها راه نجات صنعت بهره گیری از امکانات دانشگاه ها است.
رحیمیان افزود: صاحبان صنایع در موقعیت های گوناگون قراردادهای دو جانبه ای با شرکت های خارجی منعقد کردند که پس از خروج این شرکت ها از ایران موفقیت خاصی حاصل نشد.
به اعتقاد وی، استادان و امکانات دانشگاه می توانند جایگزین بسیاری از شرکت های خارجی در صنایع باشند و ارجاع به دانشگاه ها و استفاده از تخصص استادان یک موقعیت مثبت برای افزایش کیفیت صنایع تلقی می شود.
معاون پژوهشی دانشگاه تهران در ادامه با اشاره به لزوم ایجاد بازار رقابتی در صنایع گوناگون اظهار کرد: مردم نباید مجبور به خرید و استفاده از کالاهای بی کیفیت باشند، برقراری ارتباط صنعت و دانشگاه به نفع هر دو نهاد دانشگاه و جامعه است.
**9491** 1200

منبع: ایرنا

کلیدواژه: علمي آموزشي دانشگاه تهران فرصت هاي مطالعاتي

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۹۸۱۸۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خدشه‌دار شدن استقلال دانشگاه؛ «دخالت‌ها در دانشگاه زیاد شده است»

دبیر کانون صنفی استادان دانشگاه گفت: «متاسفانه دخالت‌های دولت در دانشگاه زیاد شده است، حتی اختیارات وزارت علوم کاهش پیدا کرده طوری‌که به‌نظر می‌رسد این وزارت کشور است که به دانشگاه دستور می‌دهد. مثلاً همین محدودیت‌های ایجاد شده و مسائل امنیتی که بر دانشگاه‌ها حاکم شده از طرف وزارت کشور و شورای امنیت کشور است، در این وضعیت می‌شود گفت وزارت علوم هیچ نقشی ندارد.»

به گزارش خبرآنلاین، دانشگاه حال و روز خوبی ندارد، استادان دانشگاه هم همین‌طور، موضوع اخراج اساتید مرداد ماه سال گذشته بود که در رسانه‌ها دست به دست شد، هر روز یک استاد اعلام می‌کرد که یا از دانشگاه اخراج شده یا این‌که با او قطع همکاری کرده‌اند، مسئله‌ای که تا آخرین روزهای سال ۱۴۰۲ هم ادامه داشت و منجر به برگزاری مناظره میان رئیس دانشگاه تهران و استادان اخراجی از این دانشگاه شد.

حالا کارن ابری‌نیا، دبیر کانون صنفی استادان دانشگاه می‌گوید: «سال ۱۴۰۲ برای دانشگاه سال خوبی نبود و برای اساتید انواع و اقسام محدودیت‌ها و محرومیت‌ها ایجاد شد. این محدودیت‌ها شامل حدود ۲۰۰ استاد دانشگاه شده است و نزدیک به ۲۵ استاد از دانشگاه اخراج شدند.»

متن کامل گفت‌وگو با دبیر کانون صنفی استادان دانشگاه در ادامه آمده است.

وضعیت استادان دانشگاه را در سال ۱۴۰۲ چه‌طور بررسی می‌کنید؟

سال ۱۴۰۲ برای دانشگاه سال خوبی نبود و برای اساتید انواع و اقسام محدودیت‌ها و محرومیت‌ها ایجاد شد.

چه محدودیت‌هایی برای استادان ایجاد شد؟

انواع مختلف دارد، این محدودیت‌ها شامل استادانی شد که در واکنش به حوادث سال ۱۴۰۱ بیانیه امضا کردند یا اعلام موضع کردند، مثلاً با تبدیل وضعیت آن‌ها از حالت پیمانی به رسمی‌آزمایشی و بعد وضعیت رسمی موافقت نکردند یا مراحل تغییر وضعیت آن‌ها را متوقف کردند. یا در موردی دیگر برای ترفیع سالانه استادان مشکل ایجاد کردند، یا ارتقا برخی استادان از دانشیاری به استادی را متوقف کردند. در این میان برخی استادان اخراج شدند و برخی دیگر هم علیرغم این‌که اخراج نشدند اما حقوق آن‌ها قطع شد.

چه تعداد استاد از دانشگاه‌ها اخراج شدند؟

انواع محدودیت‌ها شامل حدود ۲۰۰ استاد دانشگاه شده است و نزدیک به ۲۵ استاد از دانشگاه اخراج شدند.

همه این محدودیت‌ها به دلیل اعلام موضع درباره حوادث سال ۱۴۰۱ بود؟

بله، اما برخی هم به‌خاطر فعالیت صنفی در کانون صنفی استادان دانشگاهی ایران بود، برخی دانشگاه‌ها با فعالیت صنفی استادان مخالفت کردند درصورتی‌که این کانون از وزارت کشور مجوز فعالیت دارد.

این محدودیت‌ها چه آسیبی به نهاد دانشگاه وارد می‌کند؟

دانشگاه نهاد علم است و باید مستقل باشد، علم باید آزادی و استقلال داشته باشد، مثلاً اعضای هیات علمی بتوانند درباره مسائل علمی و دانشگاه خودشان تصمیم بگیرند و این‌که چگونه محیط علمی را اداره کنند. بنابراین آسیب جدی آن حذف استقلال از دانشگاه است.

به‌طور مشخص استقلال دانشگاه چه‌طور نقض شده است؟

متاسفانه دخالت‌های دولت در دانشگاه زیاد شده است، حتی اختیارات وزارت علوم کاهش پیدا کرده طوری‌که به‌نظر می‌رسد این وزارت کشور است که به دانشگاه دستور می‌دهد. مثلاً همین محدودیت‌های ایجاد شده و مسائل امنیتی که بر دانشگاه‌ها حاکم شده از طرف وزارت کشور و شورای امنیت کشور است، در این وضعیت می‌شود گفت وزارت علوم هیچ نقشی ندارد. فراتر از وزارت کشور نهادهای متعددی داریم که درباره دانشگاه تصمیم‌گیری می‌کنند و نقش وزارت علوم بسیار کمرنگ شده است.

نظرتان درباره ایده مهاجرت و مهاجرت استادان و دانشجویان چیست؟

اقداماتی که گفتم جوانان را نا امید می‌کند، آن‌هم استادان جوانی که با علاقه به کشورشان برگشتند و عضو هیات علمی شدند، درحالی‌که می‌توانستند در خارج از کشور بمانند.

این گروه در ایران با محدودیت و امر و نهی مواجه شدند، حتی برخی دانشگاه‌ها به استادان گفتند کسانی‌که درباره حوادث سال ۱۴۰۱ بیانه‌ای امضا کردند اگر می‌خواهند به‌کارشان ادامه دهند باید توبه نامه امضا کنند و اظهار پشیمانی کنند، در این شرایط استاد جوان نا امید می‌شود آن‌هم در وضعیتی که درآمد مناسب ندارد، با حقوقی که به یک استادیار می‌دهند نمی‌تواند یک خانه در تهران اجاره کند؛ درآمد استادان دانشگاه در ایران حتی قابل مقایسه با درآمد استادان در کشورهای همسایه نیست، خوب معلوم است اگر استادی در ایران محدودیت‌های زیادی دارد و درآمد کافی هم ندارد به‌فکر مهاجرت می‌افتد، آن‌هم نه به کشورهای اروپایی و آمریکا بلکه به‌همین کشورهای اطراف ایران. برای انجام کار علمی شما نباید دغدغه و پریشانی داشته باشید درحالی‌که دغدغه وضعیت اقتصادی و معیشتی، وضعیت دانشگاه و فرهنگ، وضعیت سیاست همگی بر روی دوش استاد دانشگاه افتاده است.

به‌نظرتان دانشگاهیان چقدر باید در مسائل سیاسی ورود کنند؟

اتفاقا من هم موافق نیستم دانشگاه سیاسی شود، اما به این معنی نیست که نسبت به همه مسائل بی‌تفاوت باشد. در خارج از ایران هم همه استادان غیر سیاسی هستند اما در همین جریان فلسطین و اسرائیل خیلی‌های‌شان اظهار نظر کردند و از منظر حقوق بشر گفتند اقدامات اسرائیل جنایت است، حتی به‌همین دلیل یکی از استادان مجبور به استعفا شد. نباید به استاد دانشگاه گفت تو حق اظهار نظر نداری، اگر گمان می‌کنند با امر و نهی بیشتر می‌توانند اوضاع را کنترل کنند باید گفت اینطور نیست، با این اقدامات نارضایتی‌ها بیشتر می‌شود و کمک می‌کند تا تعهد افراد به نظام کمتر شود.

با نشانه‌هایی که دریافت می‌کنید وضعیت دانشگاه در آینده چه‌طور خواهد بود؟

من شخصاً به نهاد دانشگاه امیدوار هستم و گمان می‌کنم بالاخره دانشگاه با عملکرد خودش می‌تواند موجب اصلاح در جامعه شود. ما شاهد هستیم وقتی دانشجو و استاد یک مدتی در محیط دانشگاه قرار می‌گیرند آن آزاد اندیشی و افکار مستقل خودشان را پیدا می‌کنند و به فرهنگ غنی کشورشان متکی می‌شوند طوری‌که دیگر حاضر نیستند هر ایده‌ای را بپذیرند.

اصولاً دانشگاه جایی هست که نقد می‌کند و با پشتوانه علمی هر حرفی را به سادگی نمی‌پذیرد، با این ایده من به دانشگاه امیدوار هستم، اگرچه این روزها استقلال دانشگاه خدشه‌دار شده اما در دراز مدت نمی‌شود دانشگاه را تحت سیطره قرار داد و آزادی آن را گرفت، اتفاقاً مردم ما به دانشگاه از هرجای دیگری بیشتر امید دارند. متاسفانه این روزها رویکرد کارشناسی، تخصصی و علمی کنار گذاشته شده اما بالاخره مجبور خواهند شد این رویکرد ضد کارشناسی را اصلاح کنند و به کار تخصصی روی بیاورند، به همین دلیل دانشگاه در آینده نقش موثرتری در کشور دارد.